Bolesław Leśmian był polskim poetą, żyjącym w latach 1877-1937.
- Jego pierwsze dzieła ukazywały się w znanym czasopiśmie literackim "Chimera".
- Był współtwórcą Teatru Artystycznego w Warszawie.
- W młodości pisał także wiersze po rosyjsku
- Wiersze Leśmiana często wykorzystują motyw snu oraz elementy baśniowe czy folklorystyczne
- Pisarz bardzo często wykorzystywał neologizmy - wymyślone przez siebie słowa. Stały się one tak charakterystyczne, ze uzyskały nawet swoja własna nazwę - leśmianizmy.
- Poeta był stryjecznym bratem Jana Brzechwy - znanego twórcy wierszy dla dzieci.
- Leśmian miał 155 cm wzrostu. Podobno mawiał, że oddałby cały talent za kilka dodatkowych centymetrów wzrostu.
- Mimo że obecnie Leśmian jest jednym z najpopularniejszych poetów w Polsce, to jedynym dziełem, które wzbudziło zainteresowanie współczesnych mu czytelników, był tomik poezji "Łąka".
- Pod koniec życia poeta został członkiem Polskiej Akademii Literatury.
- Współcześnie krytycy stawiają Leśmiana w jednym rzędzie z takimi poetami jak Thomas S. Eliot.
Ponieważ za życia Leśmian nie był popularnym pisarzem, musiał też pracować w innym zawodzie. W swoim czasie miał notariat w Zamościu. W 1929 roku jeden z jego pracowników upozorował włamanie. Ukradł wtedy 20 tysięcy złotych. Pisarz był odpowiedzialny za tego człowieka, więc musiał oddać całą sumę. Nie posiadała jednak takich pieniędzy, więc popadł długi. By się z nich wyplątać jego żona zdecydowała się na sprzedanie diademu ślubnego. Leśmian pojechał więc w tej sprawie do Warszawy. Wrócił jednak bez pieniędzy. Ta sytuacja sprawiła, ze żona wyprowadziła się i zamieszkała samotnie w Łomży.
Mimo że twórczość poety przypada głównie na okres dwudziestolecia międzywojennego, to jego twórczość jest bardziej związana z wcześniejszym okresem Młodej Polski. Leśmian używał często symboli, metafor i wyjątkowo bogatego języka, co było charakterystyczne właśnie dla tego okresu. niektórzy badacze uważają jednak, że twórczość tego pisarza była oderwana od czasów w jakich żył i zawiera elementy typowe dla różnych epok - np. baroku czy romantyzmu.
I widziano w dzień biały tego obłąkańca,
Jak wierzbę sponad rzeki porywał do tańca!
A tak zgubnie porywać, mimo drwin i zniewag -
Zdoła tylko z otchłanią sprzysiężony śpiewak.
Żona jego, żegnając swój los znakiem krzyża,
Na palcach - pełna lęku do niego się zbliża.
Stoi... Nie śmie przeszkadzać... On słowa nawleka
Na sznur rytmu, a ona płochliwie narzeka
"Giniemy... Córki nasze - w nędzy i rozpaczy...
A wiadomo, że jutro nie będzie inaczej...
Wleczesz nas w nieokreślność... Spójrz - my tu pod płotem
Mrzemy z głodu bez jutra, a ty nie wiesz o tem!" -
Wie i wiedział zawczasu!... I ze łzami w gardle
Wiersz układa pokutnie - złociście - umarle -
Za pan brat ze zmorami... Treść, gdy w rytm się stacza,
Póty w nim się kołysze, aż się przeinacza.
Chętnie łowi treść, w której łzy prawdziwe płoną -
Ale kocha naprawdę tę - przeinaczoną...
I z zachłanną radością mąci mu się głowa,
Gdy ujmie niepochwytność w dwa przyległe słowa!
A słowa się po niebie włóczą i łajdaczą -
I udają, że znaczą coś więcej, niż znaczą!...
Bolesław Lesmian "Poeta" fragment